Υποβάλλουν στον κόσμο το αίσθημα του φόβου και της υποταγής

Παν Μέτρον Άριστον Παρουσιάζουν μετρημένα μεν στοιχεία αλλά ασήμαντα, ακόμη και στα μέτρα της καθημερινότητας, υποβάλλοντας 

στ...

Παν Μέτρον Άριστον

Παρουσιάζουν μετρημένα μεν στοιχεία αλλά ασήμαντα, ακόμη και στα μέτρα της καθημερινότητας, υποβάλλοντας στον κόσμο το αίσθημα του φόβου και της υποταγής.  

Γράφει ο Ηλίας Σταμπολιάδης

Από την οπτική γωνία ενός πολίτη έξω από το σύστημα υγείας, που παρακολουθεί και καταγράφει καθημερινά τα αποτελέσματα του κορωνοϊού που δηλώνονται, είχε υπολογιστεί ένα μοντέλο εξέλιξης της άγνωστης αυτής ίωσης που παρουσιάζεται στο Διάγραμμα 1 με στοιχεία μέχρι την 95^η ημέρα του έτους (4/4/2020). Τότε, 23 ημέρες από την εμφάνιση του πρώτου θύματος (12/3/2020), υπήρχε ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός θανάτων που αντιστοιχούσε στην περίοδο πριν ληφθούν τα περιοριστικά μέτρα. Το εμβαδόν κάτω από την μπλέ καμπύλη δείχνει τον τελικό προβλεπόμενο αριθμό 1.800 θυμάτων που στην κορύφωση θα έφθαναν και τα 30 ημηρεσίως με μέση τιμή  γύρω στα 10 κατά την διάρκεια του φαινομένου.

Διάγραμμα 1: Αρχικό

Διάγραμμα 2: Επικαιροποιημένο

Στην συνέχεια, εξ αιτίας προφανώς των ληφθέντων μέτρων, ο ρυθμός των θανάτων μειώθηκε σημαντικά. Η επικαιροποίηση του ίδιου μοντέλου με όλα τα στοιχεία μέχρι και την 101^η ημέρα (15/4/2020)  προβλέπει ένα μέγιστο αριθμό 150 θυμάτων (εμβαδόν κάτω από την μπλέ καμπύλη) και παρουσιάζεται στο Διάγραμμα 2. Στο διάγραμμα αυτό είναι εμφανής η μείωση αλλά και η διασπορά των ημερησίων θανάτων, καθώς και η διαφορά μεταξύ των αρχικών και τελικών καταγραφών.

Το πρώτο συμπέρασμα είναι η αποτελεσματικότητα των μέτρων που ελήφθησαν και θα μπορούσε να πει κανείς ότι μας γλύτωσαν από 1.800-150=1.650 θανάτους και χωρίς αμφιβολία είναι αξιέπαινη η προσπάθεια των ανθρώπων που σχεδίασαν και έφεραν το βάρος και την ευθύνη του εγχειρήματος.

Τελικά παραμένει σαν σκέψη η αξιολόγηση όλης αυτής της προσπάθειας και της σημασίας της στην κλίμακα της βιούμενης καθημερινότητας η οποία έχει καθορίσει τον τρόπο ζωής καθώς και τα ήθη και έθιμα μας. Η Ελλάδα έχει έναν πληθυσμό περί τα 10.430.000 με προσδόκιμο ζωής τα 84 έτη πράγμα που σημαίνει ότι κάθε χρόνο πεθαίνουν κατά μέσον όρο 124.167 άνθρωποι όλων των ηλικιών, νεογνά, παιδιά, αδέλφια, γονείς και παππούδες με γιαγιάδες με τους τελευταίους να είναι οι περισσότεροι. Ο μέσος ημερήσιος αριθμός τους είναι 340. Το αρχικό δυσμενές μοντέλο προέβλεπε ένα μέσο ημερήσιο αριθμό 10 θανάτων κατά την διάρκεια του φαινομένου που σύμφωνα με τα ανακοινωθέντα έχουν κατά πλειοψηφία υποκείμενα νοσήματα  και προφανώς το γνώριζαν πριν επιρρεαστούν από τον ιό και θα μπορούσαν να είναι το αντικείμενο προφύλαξης. Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί αυτά τα 10 άτομα ημερησίως που αποδίδονται στον ιό για την περίοδο δράσης του απασχολούν μονοπωλιακά το σύνολο του πληθυσμού περισότερο από τα υπόλοιπα 340 που έτσι και αλλιώς πεθαίνουν σε  καθημερινή βάση; Επίσης η μείωση του πληθυσμού της χώρας μας είναι περί τους 50.000 ανθρώπους ετησίως δηλαδή, 137 παιδιά ημηρεσίως που δεν γεννήθηκαν ποτέ. Γιατί δεν γίνεται αναφορά σε αυτά ενώ αντιθέτως για τα περισσότερα η απώλεια τους θεωρείται ατομικό δικαίωμα των φορέων τους;

Ο θάνατος είναι φυσικό επακόλουθο της επίγειας ζωής και η πίστη μας βεβαιώνει ότι αυτό είναι αποτέλεσμα του χωρισμού μας από τον Θεό. Ο Χριστός, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, με την ενανθρώπηση, την διδασκαλία, τον θάνατο και την ανάσταση του μας διαβεβαίωσε ότι η ανθρώπινη φύση νικά τον θάνατο διότι η ψυχή είναι αιώνια. Την Νίκη αυτή κατά του θανάτου έρχεται τώρα η πολιτεία να την αμφισβητήσει, με βοηθό την ιατρική επιστήμη που σαν δεύτερος όφις παρουσιάζεται στον άνθρωπο ώς σωτήρας του και του απαγορεύει να εορτάσει τον θρίαμβο της Ανάστασης. Παρουσιάζουν μετρημένα μεν στοιχεία αλλά ασήμαντα, ακόμη και στα μέτρα της καθημερινότητας, υποβάλλοντας στον κόσμο το αίσθημα του φόβου και της υποταγής.  

Ηλίας Σταμπολιάδης

Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός
Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης
Μέλος του ΙΗΑ